روزهای ساکاموتو دائماً به عنوان جان ویک انیمه مورد ستایش قرار می گرفتند ، و اعتیاد به مواد مخدره از فصل اول به شما اعتقاد دارد که این شاهکار فوری بعدی است که همه در مورد آن صحبت می کنند. چنین اتفاقی نیفتاد فقط در چند قسمت ، بیشتر آن را رها کرده بودند یا در سکوت آن را تماشا می کردند زیرا هیچ چیز واقعاً ارزش گفتن در مورد آن وجود ندارد. تنها چیزی که مردم در مورد مانگا دوست داشتند ، دعواهای سینمایی بود که به خوبی روی پرده سینمایی ترجمه نشد. این انیمیشن خوب بود اما به اندازه سایر انیمه ها در آن زمان چشمگیر نبود. در طول فصل 1 ، تراز انفرادی کانون توجه را به سرقت برد و در حال حاضر دندادان همین کار را انجام می دهد. استودیویی که در روزهای ساکاموتو کار می کند نمی تواند بیشترین نفس نفس گیر همه زمان ها را انجام دهد و بنابراین بسیاری از بینندگان علاقه خود را از دست دادند.
اما حتی اگر صحنه های اکشن شگفت انگیز بود ، بحث در مورد آن به هر حال به سرعت از بین می رود ، زیرا هنوز هیچ چیز ارزش صحبت در مورد این نمایش وجود نخواهد داشت. هیچ کس نمی تواند درباره رقص نبرد چیزهای زیادی بگوید. این مضامین پیرامون دعوا است و معمولاً هاله کشاورزی شخصیت های اصلی که بحث و گفتگو می کنند. در روزهای ساکاموتو چنین چیزی وجود ندارد.
- این در مورد تداوم طرح بسیار سبک است (بیشتر قسمت ها مستقل هستند).
- سعی نمی کند مضامین ارزش کاوش داشته باشد (این کرک و احساس خوبی دارد)
- هیچ تنشی ندارد (علی رغم داشتن جراحات قاتلان قاتل و مرگ بسیار نادر است).
- فرضیه طنز آن به هیچ وجه توسعه نمی یابد (لل ، قاتل پیر با خانواده).
- این مزرعه هاله را ندارد (پیر پیر با سبیل کاریزماتیک فریاد نمی زند).
- هک ، حتی در مقایسه با خانواده جاسوسی X نسبتاً مشابه ، حتی مواد ارزشمندی نیز ندارد (آنیا برای هفته ها علاقه جامعه را انحصار داده بود).
بنابراین ، هیچ چیز برای کسی که در فصل دوم به آن اهمیت دهد ، باقی نمی ماند. رتبه بندی ها خوب به نظر نمی رسند ، هیچ اعتیاد به مواد مخدره وجود ندارد ، و به همان اندازه که برخی ادعا می کنند که طرح محکم تر می شود و طنز تن می کند ، حرکت کاملاً از بین می رود. Sakamoto Days اکنون فقط یک انیمه میانی دیگر است که در دریای نمایش های پخش شده گم شد.