Ginga Eiyuu Densetsu

داستان‌های مورد علاقه من معمولاً داستان‌هایی هستند که ماهیت گسترده‌ای دارند با دامنه‌ای فراگیر و گروهی گسترده از شخصیت‌ها. بدیهی است که نوشتن این سخت‌تر است، اما وقتی به خوبی اجرا شود، می‌تواند به چنین ارتفاعات روایی عمیقی دست یابد. به این ترتیب، Legend of the Galactic Heroes بیش از هر انیمیشنی که من دیده ام برتر است. «شکسپیر» راهی مناسب برای توصیف آن خواهد بود، نه فقط در ذوقش، بلکه شخصیت‌هایش و شیوه‌ای که داستان‌هایشان باز می‌شود. بیش از 100 شخصیت نام‌گذاری شده در کل مجموعه وجود دارد که من می‌توانم به طور معناداری درباره آنها نظر بدهم، و بهترین آنها درگیر شدن در راه‌هایی است که فراتر از احساس صرفاً "واقعی" یا "انسان" است. دو فیلم محوری ما، یانگ ون لی و راینهارد فون لوهنگرام، جدا از اینکه تماشای بی‌نهایت جذاب هستند، از همه چیز بزرگتر هستند و با احترام از همه دموکراسی و خودکامگی حمایت می‌کنند. ایده های سیاسی، فلسفی و تاریخی در سراسر هر تعامل و نقطه طرح به شیوه های تفکر برانگیز بافته می شود که مجموعه به عنوان یک دوره کافی برای هر یک از این رشته ها عمل می کند. گاهی می توان آن را موعظه نامید، اما من اصلاً اهمیتی نمی دهم. برعکس، بحث‌های طولانی شخصیت‌ها در مورد هر چیز آکادمیک به منزله مهلتی خوشایند از موقعیت‌های سیاسی و نظامی پیچیده‌تر امپراتوری‌های متخاصم است. نبردها به خودی خود بسیار تکراری هستند، اما تعداد زیادی چرخش جالب در فرمول این مجموعه وجود دارد، چه نبرد تن به تن و چه بازی های ذهنی تاکتیکی که شامل مانور استراتژیک در اطراف سیاهچاله و استفاده از جرم انیشتین می شود. -معادله انرژی دامنه حماسی همزمان جنگ بین کهکشانی و در عین حال صمیمیت روابط شخصیت به سریال کیفیتی می دهد که تمام بشریت و شرایط انسانی را در بر می گیرد. موسیقی متنی که منحصراً از موسیقی کلاسیک استفاده می کند، فقط به این موضوع می افزاید. همانطور که شخصیت های ما در مورد کارایی سیستم های حکومتی، هدف آنها از وجود، و اخلاقیاتی که بر اساس آنها زندگی می کنند، منعکس می کنند، شما مجبور هستید که همین کار را انجام دهید. با انجام همه اینها، Legend of the Galaxy Heroes به یک اثر هنری واقعاً خیره کننده تبدیل می شود.

من و دوستم این شاهکار را تا حدی از نو بازبینی کرده ایم و می خواهیم بگوییم که این یک گنجینه روایی واقعی است. با وجود انیمیشن خسته کننده در 3 فریم، من واقعاً از تماشای دوم او را بیشتر دوست داشتم. به لطف روایت و طرح داستان، تماشای کشتی های ساکن در پس زمینه برای شما واقعاً جالب است. "قهرمانان کهکشان" حماسه ای است که به دلیل عمق، پیچیدگی طرح و توسعه شخصیت مورد تحسین قرار می گیرد. این مجموعه انیمه نه تنها برای طرفداران داستان های علمی تخیلی، بلکه برای کسانی که به دنبال تأملات فلسفی و داستانی هیجان انگیز هستند نیز جذاب خواهد بود. داستان درباره یک جنگ چند صد ساله بین دو کشور فضایی بزرگ است: رایش کهکشانی و اتحاد سیارات آزاد. در پیش‌زمینه رویدادها دو فرمانده برجسته قرار دارند: راینهارد فون لونگرام، استراتژیست با استعداد رایش که می‌خواهد اشراف فاسد را سرنگون کند، و یانگ ون لی، مشاور نظامی عاقل و انعطاف‌پذیر اتحاد، که برای حفظ آرمان‌های دموکراتیک تلاش می‌کند. یکی از نقاط قوت انیمه شخصیت های پیچیده و چندوجهی آن است. شخصیت های کلیدی مطالعه عمیقی از شخصیت ها دارند و اقدامات و انگیزه های آنها بسیار مورد توجه است. به عنوان مثال، راینهارد فون لونگرام آرزوی قدرت دارد، اما هدف او بهبود زندگی برای همه موضوعات است که او را به طرز مبهم جذاب و سوال برانگیز می کند. «قهرمانان کهکشان» به موضوعات مختلفی می پردازد - از دسیسه های سیاسی و استراتژی های نظامی گرفته تا جاه طلبی های شخصی و معضلات اخلاقی. این مجموعه بازتاب‌های عمیقی در مورد ماهیت قدرت، دموکراسی و دیکتاتوری ارائه می‌کند و چگونگی تأثیرگذاری رهبران بر سرنوشت میلیون‌ها نفر را بررسی می‌کند.

هر زمان که به وب‌سایت MAL سر می‌زنید، یکی از مجموعه‌های انیمه‌ای که در دهه گذشته مرتباً این رتبه‌بندی را داشته است، Legend of the Galactic Heroes است. وقتی از بیرون نگاه می کند نمی فهمد چرا اینطور است. خوب، این یک انیمه کلاسیک است، اما Bebop، Trigun، همچنین Berserk و Death Note. ممکن است یکی بپرسد چرا آنها رتبه های بالایی ندارند؟ شاید به این دلیل باشد که نمایش‌های فوق‌الذکر برای عموم بسیار قابل دسترس‌تر هستند و به نظر من: داستان‌های آنها چیزی «آن» را ندارد که همه اتفاق بیفتند. با وجود پیشینه یا ایدئولوژی سیاسی؛ می تواند لزوماً مرتبط باشد. منظور من از آن این است: اولاً، دسترسی مردم به آن‌ها آسان‌تر بود، دوبله داشتند، در تونامی پخش می‌شد و قبل از پخش آنلاین پخش می‌شد. این بدان معناست که افراد بیشتری باید این نمایش ها را تماشا کنند. نه فقط آنهایی که به دنبال آنها بودند. ثانیاً، سایر نمایش‌های ذکر شده به شدت بر ترکیب بسیار کوچک‌تری از بازیگران تکیه دارند و مقیاس کوچک‌تری از دیدگاه‌ها و رویدادها را ارائه می‌دهند. این به این معنی است که اگر با برداشت «Pacifist vs Nihilist» از Trigun درگیر نشدید، ناراضی می‌روید، اگر داستان گات برای هدف و رویای گریفیث برای یک امپراتوری تحت تأثیر قرار نگیرید، ناراضی می‌روید. در مبارزه Spike و خدمه اش با گذشته در Bebop سرمایه گذاری نمی کنید یا از پایان تعقیب گربه و موش بین L و Light ناامید می شوید، ناامید می شوید. از سوی دیگر، Legend of the Galaxy Heroes هر نوع مبارزه ای را برای هر نوع فردی ارائه می کند. و خاص بودن داستان آن به این معنی است که افراد کمتری فقط در خلاصه داستان مجذوب می شوند. آنها ممکن است بخوانند و بگویند: «اوه! این فقط یک داستان جنگی در فضا است، به اندازه کافی اصلی برای تماشا نیست.» این همان چیزی است که در نگاه اول به نظر می رسد و این چیز خوبی است زیرا داستان به طور کامل انتظار غیر اصالت را از بین می برد. در واقع، من به اندازه کافی جسارت دارم که بگویم، هیچ نمایش یا فیلم دیگری مانند این ندیده ام. من معتقدم این یک تجربه واقعا منحصر به فرد است که باید حداقل یک بار در زندگی خود مشاهده کنید. افسانه قهرمانان کهکشانی یک مجموعه رمان نوشته یوشیکی تاناکا است. 10 جلد آن در 4 فصل از هوشمندانه ترین اپرای فضایی نوشته شده است. آنچه برجسته است این است که به جای داستان کلی جنگ فضایی با آدم های بد و خوب، یک جنبه بد و خوب، داستان در عوض برداشتی هوشمندانه از تاریخ دارد که به جای سیاه و سفید شدن، واقعیت جنگ را به ما نشان می دهد. و سیاست در چگونگی جنگ «در واقع» و تأثیر سیاست جنگ بر ذینفعان درگیر. این پیش‌فرض نمایش جنگ به شیوه‌ای تاریخی و بی‌طرفانه به داستان اجازه می‌دهد تا شخصیت‌های پیچیده و پررنگی را با انگیزه‌ها و ایده‌آل‌های قابل درک به نمایش بگذارد. بنابراین، برخلاف نمایش‌هایی که قبلاً به آنها اشاره کردم، که اگر شخصیت‌های اصلی را دوست ندارید، پس تمام می‌شود، در عوض آن‌چنان بازیگران عظیمی از شخصیت‌ها را در اختیار ما قرار می‌دهد و آن‌ها را چنان واضح نشان می‌دهد که شما هیچ شانسی نخواهید داشت. در مورد مبارزات، انگیزه ها و اهداف آنها عمیقاً احساس کنید، حتی اگر با آنها مخالف باشید. و این بخش عمده ای از تعاملات بین شخصیت های اتحاد و امپراتوری است. آنها ممکن است در مورد ایده آل ها با یکدیگر کاملاً اختلاف نظر داشته باشند اما از نظر انسانی انگیزه ها و دلایل یکدیگر را درک می کنند. و در نتیجه مکالمات حاصله بین این شخصیت ها: قاب بندی هیچکدام به عنوان اشتباه. مفهومی فلسفی را در گفتگوهای شخصیت های هر دو طرف به کار می برد که من آن را اجرای «دیالکتیک هگلی» می دانم. یک مثال خوب از آن زمانی است که یانگ ونلی، یک معتقد سرسخت به دموکراسی، وقتی با ایده دیکتاتوری «عادل» و «مردمی» در برابر یک دموکراسی «فاسد» و «ضعیف» مواجه شد. او چاره‌ای جز استفاده از روش دیالکتیکی برای توجیه عقایدش ندارد و می‌گوید که اگرچه به خودی خود یک پارادوکس است، اما یک دیکتاتوری خوب «بدترین دشمن یک دموکراسی بد» است. او معتقد است که قدرت مطلق به طور مطلق فاسد می کند و حتی اگر یک رویداد «یک در میلیون» حاکم مستبد «عادل» اتفاق بیفتد، استدلال می کند که به دلیل ماهیت حاکمیت مطلق، حتی اگر قیصر عادل باشد، هیچ تضمینی وجود ندارد که جانشین او ممکن است عادل یا محبوب باشد. همچنین یک اصل وجود دارد که او معتقد است که در تضاد مستقیم با راینهارد در سمت امپراتوری است، در حالی که راینهارد با انگیزه شرایط خاص خود معتقد است که هر کسی که بتواند قدرت را برای خود به دست بگیرد و با افتخار و شجاعت در خط مقدم مبارزه کند، باید واجد شرایط باشد. بر اساس موفقیت او در میدان جنگ حکومت کند. و اینکه هر کس پشت سربازان خود پنهان شود و در نبردهای خود شرکت نکند، سزاوار قیصر نیست. دیدگاه او اساساً، دیدگاه شایسته سالاری است که «یک رهبر واقعی باید قدرت را به دست گیرد، نه اینکه آن را بدزدد». آنچه مستلزم آن است پرهیز از ترفندهای کوچک، اقدامات غیرانسانی، حفظ آرامش عمومی، نظم و قانون و حمایت از حقوق رعایا است. در تضاد کامل با این، یانگ ونلی معتقد است که سربازان فقط خدمتگزاران عمومی برای شهروندان هستند و در نهایت فقط شهروندان باید قدرت حکومت را داشته باشند. بنابراین، به نظر او، اگر دموکراسی بدی وجود داشته باشد، اصلاح آن بر عهده مردم است، اما وقتی دیکتاتوری بدی وجود دارد، دیگر نمی‌تواند بار مردم را به دوش بکشد، و از این رو مورد ظلم قرار می‌گیرد. به دلیل این تقابل‌های دیالکتیکی و تمرین و بحث بر سر اصول، حتی زمانی که شخصیت‌های امپراتوری با اتحاد و بالعکس موافق نیستند، باز هم به دیدگاه‌های یکدیگر احترام می‌گذارند. و وقتی شخصیتی به ما نشان داده می شود که به اصول خود خیانت می کند، هر دو طرف از او متنفر می شوند و امپریالیست ها و جمهوری خواهان او را ترسو و خائن می دانند. و بخش شگفت انگیز این است که کسانی که به آرمان های خود وفادار هستند، با شجاعت و شرافت مبارزه می کنند، هیچ کینه شخصی ندارند و به طور مداوم از این اصول با اعمال خود دفاع می کنند، بنابراین این تصور در بیننده باقی می ماند که این شخصیت ها واقعی هستند. به اصول آنها، از این رو هر دو طرف محترم و محترم هستند. بنابراین، در حالی که داستان را از هر دو منظر تماشا می‌کنید، متوجه می‌شوید که به هر دو طرف از این نظر ریشه می‌دهید. و حتی اگر ایدئولوژی یک طرف را احمقانه بدانید، همچنان به طرف آن طرف به خاطر تعهدش به آن احترام زیادی قائل خواهید شد و این شما را به طرفی که با آن مخالفت می‌کند وابسته نگه می‌دارد. و من فکر می‌کنم پیام واقعی، به جای حمایت از هر یک از ایدئولوژی‌ها، این پیام است که تاریخ به آن مردان احترام می‌گذارد و تنها کسانی را که حاضرند برای آرمان‌هایشان فداکاری کنند یا تا آخر بجنگند، احترام قائل است. هرگز سازش نکنید و به آنها پشت نکنید. این مبارزه برای آرمان های خود، به دست آوردن چیزهای بزرگ به خاطر آن چیزی است که باعث می شود انسان در خاطرات مردمی که آنها را به یاد می آورند زنده بماند. بنابراین، به طور خلاصه، ماهیت قاب خاکستری درگیری، به Legend of the Galaxy Heroes اجازه داد تا طرفدارانی وفادار داشته باشد و به دلیل وجود بازیگران بزرگ و فوق‌العاده منظم و توسعه‌یافته از شخصیت‌های خوب، همه دیدگاه اجتماعی و ایدئولوژیک بیننده برآورده شده و به آن پرداخته می شود. از این رو، این مورد نیست: سریال متنفرهای زیادی دارد که برای لذت بردن از آن توجیه خوبی دارند. در واقع، من معتقدم که هیچ دلیلی به بینندگان نمی دهد، غیر از اینکه کسی می تواند شکایت کند که از آن خسته شده است. البته، اگر به دنبال جنگ ستارگان غم انگیز هستید. روایت «مردان خوب در مقابل آدم‌های بد»، متاسفم، اما تا زمانی که ذائقه‌تان کمی پخته شود، باید خسته شوید. اگر درک شما از چگونگی وقوع رویدادهای تاریخی واقعی ضعیف است، پس این سریال را دریافت نخواهید کرد. همین طور است. :\ اگر چیزهایی مانند Code Geass یا No Game No Life را در موارد دلخواه خود دارید، این انیمه را تماشا نکنید، پس این برای شما مناسب نیست. من این نوع سریال‌ها را به دوستانم توصیه می‌کنم، اما هرگز آن را به افراد جوان‌تر از 15 سال توصیه نمی‌کنم، مگر اینکه آنها یک آدم بزرگ تاریخ باشند، در این صورت آنها واجد شرایط هستند و این نمایش را درک می‌کنند. من حدس می‌زنم که این نمایش واقعاً خود را در امتیاز بالای خود تثبیت کرد، زیرا افراد مناسب به اندازه کافی برای تماشای آن علاقه نشان دادند و این به نظر من چیز خوبی است. از آنجا که اکثر نبردها بیش از حد نیستند و درگیری بین ناوگان از هر دو طرف به طور واقع بینانه منعکس کننده درگیری های تاریخی است و بیشتر بر ماهیت استراتژیک نبردها متمرکز است. این اجازه می دهد تا درگیری ها بیشتر شبیه بازی های شطرنج باشد، بنابراین برای افراد بالغ واقعا لذت بخش است، در حالی که اوتاکوهای معمولی ممکن است به همین دلایل آن را خسته کننده بدانند. این چیزی است که من فکر می کنم باید به شدت به طرفداران غیر انیمه توصیه شود زیرا فکر می کنم به راحتی می تواند به آنها کمک کند تا وارد این ژانر به عنوان یک کل شوند و شکل هنری را جدی بگیرند. بنابراین این را به هر کسی که طرفدار درام‌ها و مستندهای تلویزیونی تاریخی است توصیه کنید، زیرا مطمئن هستم که این مورد برایشان جالب خواهد بود. در حال حاضر، به بحث در مورد نقاط ضعف، و معایب. اگرچه داستان، شخصیت‌ها، موسیقی متن و اجراهای VA ژاپنی فوق‌العاده است، اما هنوز هم مواردی وجود دارد که ممکن است بر تماشای سریال تأثیر منفی بگذارد. و آن انیمیشن چند سکانس در فصل اول انیمه است. در حالی که بقیه 3 فصل دارای انیمیشن های ستاره ای هستند، من معتقدم این فقط به این دلیل است که انیمه برای ویدیوی خانگی در ژاپن انتخاب شد و بودجه بهتری برای بقیه 3 فصل فراهم کرد. اگرچه فصل اول چند نبرد عالی دارد، من معتقدم انیمیشن در برخی صحنه ها می توانست در این قسمت از سریال بهتر باشد. گاهی اوقات بدجنس است و می تواند غوطه ور شدن را از بین ببرد. این امر منجر به ایجاد انیمیشن‌های متحیرکننده‌ای شد که آن‌ها در نسخه‌های DVD و Blu-ray انجام دادند. این موضوع بحث برانگیز است. در فصل اول، خودتان قضاوت کنید که کدام تجربه را ترجیح می‌دهید، اما برای بقیه فصل‌ها، نسخه LaserDisc را تا آخر عمر پیشنهاد می‌کنم. اگرچه کیفیت پایین تری دارد، اما من همچنان نسخه LaserDisc را فقط به دلیل ثبات آن ترجیح می دهم. و همچنین به این دلیل که انیمیشن های مجدد در بسیاری از صحنه ها غیر ضروری بودند. من حدس می‌زنم از این نظر متأسفانه به مشکل «جنگ ستارگان» برمی‌گردد. در هر صورت، من شخصاً نسخه LaserDisc را ترجیح دادم. امتیاز نهایی من: شخصیت ها / بازیگران: 10/10 داستان: 10/10 موسیقی متن 10/10 انیمیشن (S1): 7/10 انیمیشن (S2): 8.5/10 انیمیشن (S3): 9/10 انیمیشن (S4): 8.5/10 به طور کلی: 10/10 (هر ثانیه آن را دوست داشتم.)