Gaikotsu Kishi-sama, Tadaima Isekai e Odekakechuu

همین الان اینو دیدم 6/10 بهش میدم. قسمت اول شگفت انگیز بود، 100/10. بعد از آن به نوعی تماشای آن تکراری و کسل کننده شد. آرک یک MC عالی است و من عاشق نحوه خطاب کردن او با مخاطب هستم. شخصیت ها خوب بودند اما هیچ چیز فوق العاده خاصی نداشتند، هیچ کس واقعاً برای من برجسته نبود، حتی Arc. اگرچه کارسی فریاد می زد، حتی با وجود اینکه به سختی روی صفحه نمایش ظاهر می شد، بسیار باحال بود. من عاشق تنظیمات فانتزی هستم و باید اضافه کنم که جلوه های صوتی بسیار خوبی وجود داشت. پایان خوب بود، دقیقاً همانطور که من می خواستم تمام شد. احتمالاً دوباره تماشا نمی‌کنم، اما توصیه می‌کنم. ایسکای خوبی است و من با 12 قسمتش احساس خوشحالی می کنم، دیگر نیازی به آن احساس نکردم.

tl;dr: یک انیمه با یک جفت شخصیت اصلی واقعا سرگرم کننده که به راحتی می توان آنها را روت کرد، اما به اندازه کافی فراتر از آن ادامه ندارد. این انیمه در مورد Arc است، پسری که به طور ناگهانی به عنوان یک نسخه قدرتمند از آواتار MMO خود از خواب بیدار می شود. بله، تنها بیدار شدن به عنوان یک شخصیت قدرتمند MMO کافی نیست، بلکه او با مهارت هایی فراتر از آنچه که آواتار MMO خود داشت از خواب بیدار می شود. نکته مهم این است که آواتار MMO او یک اسکلت بود که انسان ها عموما آن را دشمن می دانند. او زره تمام صفحه می پوشد که همه چیز را می پوشاند، بنابراین پنهان کردن آن چندان سخت نیست، اما تهدید کشف همچنان وجود دارد. به این ترتیب، او قصد دارد با وجود قدرتی که دارد، زندگی آرام و نامحسوسی داشته باشد. با این حال، هنگامی که او با یک جن به نام آریان روبرو می شود، دلیلی را می یابد که شایسته برجسته شدن است، یعنی آزاد کردن برادران برده او. در اکثر موارد این انیمه بسیار شبیه به انیمه های قهرمان اصلی OP است. این به شدت حول محور ساخت و ساز تا لحظاتی است که Arc OP است و باعث صرفه جویی در روز می شود. هر چند چند چیز وجود دارد که به برجسته شدن آن کمک می کند. اولین مورد این است که آرک و قهرمان اصلی آریان هر دو شخصیت های بزرگی هستند. آرک خود فوق‌العاده ساده است، زیرا او فقط یک قهرمان است که به خاطر قهرمانی بدون هیچ گونه هدف یا هدفی فراگیر قهرمان می‌شود. با این حال، او این کار را به شیوه ای شاد و بدون عذرخواهی انجام می دهد که تماشای او بسیار سرگرم کننده است. همچنین، در حالی که به نظر می‌رسد اکثر قهرمان‌های OP isekai به گناه شهوت با حرمسراها و همه اینها متمایل هستند، رذیله آرک قطعاً شکم‌خوری است، زیرا او تماماً در مورد زندگی غذایی است، که جالب است زیرا او فقط یک انبوه استخوان است که توضیحی برای آن وجود ندارد. دلایلی برای خوردن و آشامیدن هدف آریان نجات الف های همکارش از دست تاجران برده است که همدلی و ریشه یابی آسان است. او همچنین شخصیت بسیار باحالی است، که واقعاً تضاد خوبی با آرک بودنش دارد، بنابراین آنها به خوبی با یکدیگر بازی می کنند. او یک جن است که به انسان ها به دلیل ظلم به الف ها بی اعتماد است، اما به آرک اعتماد می کند و نشانه هایی از علاقه عاشقانه به او نشان می دهد. او به اندازه یک آجر متراکم است و متوجه نمی شود. در انیمه‌های عاشقانه، این می‌تواند ناامیدکننده باشد، زیرا مانع پیشرفت می‌شود، اما وقتی مثل این انیمه فقط یک داستان جزئی باشد، آن را واقعا خنده‌دار می‌دانم. همچنین، او طراحی فوق العاده ای دارد که انیمه از آن به خوبی استفاده می کند. دومین چیزی که این انیمه را متمایز می کند، پیامدهای بزرگتر اعمال بیش از حد است. تا آنجا که به Arc مربوط می شود، او فقط به مردم کمک می کند. هیچ پیامد بزرگتری برای کاری که او انجام می دهد وجود ندارد. بنابراین، داستان از منظر او دارای اخلاق سیاه و سفید بسیار ساده ای است که سرمایه گذاری روی آن را برای بیننده آسان می کند و نتایج اعمال خود را راضی کننده می یابد. با این حال، بدون اطلاع او، دسیسه های سیاسی در پس زمینه با سه خواهر و برادر در حال دعوا بر سر تاج و تخت و دو کشور خارجی که از شاهزادگان مختلف حمایت می کنند، رخ می دهد. اکشن‌های Arcs تأثیرات عمده‌ای بر نحوه انجام آن دارند، که هم سرگرم‌کننده و هم جالب است. پیچیدگی اضافه شده در اینجا، سادگی سفر Arcs را به خوبی بدون ایجاد مانع ایجاد می کند، که منجر به ایجاد حس بسیار منحصر به فرد و جالبی در انیمه می شود. من همچنین بسیار علاقه مندم که وقتی این خطوط به طور کامل از بین بروند، اوضاع چگونه پیش خواهد رفت. با این اوصاف، انیمه قطعاً دارای نقاط ضعف بزرگی است. به عنوان مثال، هیچ شخصیت دیگری به جز آرک و آریان وجود ندارد که حتی از راه دور به خوبی از عهده آنها برآیند. همه آنها فوق العاده صاف هستند بدون هیچ چیز جالبی در مورد آنها. آرک و آریان عالی هستند، اما به اندازه ای نیستند که نمایش را به طور کامل ادامه دهند. ثانیاً، در حالی که Arc بودن بیش از حد بر روی کمی تمرکز دارد، انیمه آنقدرها هم عالی نیست که در واقع آرک را مغلوب به نظر برساند. او به طور کلی در عمل بسیار کند است، و حتی زمانی که او انجام می دهد، مدت زیادی طول می کشد تا در واقع به دلایلی کاری انجام دهد. و در این شکاف، اغلب چیزها به یک شکل اشتباه می‌شوند، یا شخصیت‌های دیگر در نهایت به او کمک می‌کنند، که به نوعی همه چیز را کاهش می‌دهد. ثالثاً، در حالی که ساختن جهان با سیاست در قلمرو بشری و رابطه آنها با الف ها جالب است، اما در بسیاری از اوقات به نوعی نیمه کاره به نظر می رسد. فکر می‌کنم وقتی بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد، این موضوع بهتر بیان می‌شود، اما از الان واقعاً توسعه نیافته احساس می‌شد. هنر و انیمیشن در انیمه بسیار خوب است. از CGI برای شخصیت‌های اصلی استفاده می‌کند، اما نسبت به اکثر انیمیشن‌هایی که همین کار را انجام می‌دهند، بسیار بهتر عمل می‌کند. استفاده از موتیف بصری Arc با یک چشم درخشان واقعا جالب بود و شباهت زیادی به Goblin Slayer داشت. فراتر از آن، من احساس می‌کردم طراحی شخصیت‌های او تا حدودی کسل‌کننده است. همانطور که گفته شد آریان طراحی شگفت انگیزی داشت، اما به نظر می رسد که او تنها طرحی است که دیگران کاملاً فاقد آن بودند. OP از این نظر بسیار جالب بود که بیشتر شبیه یک مونتاژ با موسیقی پس زمینه بود تا یک OP، اما فکر می کنم به اندازه کافی خوب کار می کرد. ED بیشتر شبیه یک ED سنتی بود اما فقط از نظر آهنگ و بصری خوب بود. تصاویر ED بیش از حد به CGI نه چندان خوب متکی بود. موسیقی متن مناسب بود اما به خصوص به یاد ماندنی نبود.

لحظه ای که یک نمایش شروع می کند و می گوید که خودش را جدی می گیرد، باید استانداردهای مختلفی را اعمال کنم. برای مدتی، Skeleton Knight یک ساعت بسیار ساده بود که در آن می‌توانستیم از قدرت MC، واکنش همه به این و غیره شگفت زده شویم. شخصیت‌ها در بهترین حالت متوسط ​​بودند و طرح داستان کمی تصادفی و غیر پیچیده بود، تا حدودی لذت‌بخش بود. من نمی دانم چیست، زیرا معمولاً از هر نمایشی بدون طرح متمرکز و جالب متنفرم. حال و هوای خوبی داشت، theMC خیلی جالب نیست، اما حداقل او آن شخصیت شوالیه فانتزی را به نمایش گذاشت و همیشه چیزی برای گفتن داشت، و هر قسمت بیشتر از جهان، شخصیت‌ها، قدرت‌ها و موفقیت‌های MC را معرفی می‌کرد و این صادقانه تماشا کردن راضی‌کننده بود. . در بهترین حالت هنوز 6/10 است زیرا البته همه چیز کلیشه ای است، اما اجرای آن به وضوح از حد متوسط ​​لذت بخش تر بود، حداقل برای من. من واقعاً کمی به MC وابسته شدم که برای من بسیار نادر است، اما واضح است که دیگر تمرکز بیش از حد روی او نیست و بنابراین کمی دردناک است، اما احتمالاً باید نمایش را رها کنم. زمانی که تصمیم گرفت بر روی یک خط داستانی ادامه دار تمرکز کند، جایی بود که برای نمایشی که هست خیلی جدی گرفت. به طور خاص، زمانی که Arc به طور کامل به تجارت جن متعهد شود. گوش بده. می دانید که شخصیت ها کلیشه ای، وانیلی، غیر جالب هستند. بنابراین حتی سعی نکنید این داستان را به یک داستان احساسی، عاشقانه یا عمیق تبدیل کنید، زیرا ما چیزی برای آنها احساس نخواهیم کرد. ماندن در خط خود اساساً چیزی است که می خواهم بگویم. به ترفند isekai اولیه OP MC خود که در اولین اپ های انجام دادید ادامه دهید - این برای من تا حدودی لذت بخش بود. اگر از آن منحرف شوید و مانند هر ایسکای غیرخودآگاه دیگری شوید که قصد دارد به طور جدی داستان های دوستی/عاشقانه/ماجراهای پرمعنا را تعریف کند، بهتر است که عالی باشند، که احتمالاً در isekais برای من مفید نخواهد بود زیرا من بالغ هستم و یک بیننده تا حدودی با تجربه رضایت از داشتن یک OP MC زمانی از بین می رود که او با مادر جن که او را هم کتک می زند مبارزه کند. سپس داستان شما تبدیل به داستانی از پیشرفت می شود - درست مانند بسیاری از شونن ها - به جای اینکه یک MC خنده دار همه چیز را خراب کند. من نمی گویم که نمایش در نهایت نمی تواند خط داستانی مناسبی داشته باشد، اما جهتی که در آن انتخاب کرد برای من مناسب نبود. باز هم، ماجراهای "جدی" با جن های تصادفی چیزی نیست که بتوانم به عنوان یک بزرگسال از آن لذت ببرم. به همین دلیل است که من حداقل از آن به عنوان چیزی شبیه به یک سرگرمی ساده قبل از آن نقطه لذت می بردم. چرا داستان/طرح داستان جالب نیست؟ اول از همه به این دلیل که همانطور که گفته شد، هیچ پایه و اساس خوبی برای استوار کردن فتنه وجود ندارد. داستان و شخصیت‌های شما هم مثل بقیه هستند. هیچ چیز غیر وانیلی. آیا می خواهید داستانی در مورد رفتار توهین آمیز/غیرقانونی که الف ها در جهان شما دریافت می کنند (در تلاش برای ایجاد یک موضوع عمیق تر از نژادپرستی) بگویید؟ چرا ما باید به الف ها یا جهان شما اهمیت دهیم؟ باید برای ما دلیل بیاوری معمولاً از طریق داشتن شخصیت‌ها و مقدمات اصلی است که می‌توانیم از آن پیروی کنیم یا حداقل می‌توانیم MC را ریشه‌یابی کنیم. در غیر این صورت ما چیزی نمی دانیم. این جوک برای مدت طولانی اجرا می شود، آرک نه یک بار، نه دو بار، بلکه سه بار جن ها را نجات می دهد و سپس همچنان به مسیر کمک به الف ها ادامه می دهد. خط داستانی اصلی این نمایش «شوالیه اسکلت در دنیایی دیگر» است یا در واقع «آرک به الف‌ها در دنیای فانتزی کمک می‌کند و شرارت درون پادشاهی را آشکار می‌کند»؟ در غیر این صورت، نقطه ای برای این تمرکز ادامه دار نمی بینم و همه چیز به طور تصادفی شروع شد. آیا این فکر را داشتم که تلاش‌های کلی سرگرم‌کننده‌ای که Arc در آغاز انجام می‌داد رویکرد کامل نمایش باشد؟ اگر هیچ چیز دیگری نباشد، مطمئناً به هیچ نوع طرح جذاب، اصلی یا بالغ منجر نشده است. کل چیزهای سلطنتی، وارث بعدی، تصویر بزرگتر در مورد فساد در داخل پادشاهی و غیره همگی موضوعات سطحی بودند که برای جدی گرفتن به خصوص در این نوع نمایش بسیار اساسی هستند. وجود این عناصر افسانه‌ای کودکانه همراه با مضامین جنسی (مثلاً تبهکاران به جن‌ها تجاوز می‌کنند) و خشونت خونین، برای من نیز نشان‌دهنده نمایشی بسیار گیج‌کننده با نیت‌های نادرست است. به طور کلی، من مطمئن نیستم که چرا نمایش حتی سعی می‌کند چیزی جز ماجراجویی‌های سرگرم‌کننده ساده انجام دهد، زیرا هر چیز دیگری که تلاش می‌کند فقط یک تکرار اساسی از هر isekai است و تماشای چیزهایی مانند خط داستانی الف‌ها به نوعی ترسناک است. یک بزرگسال و وانمود کنید که این نمایش همانقدر بدیع، سرگرم کننده یا جدی است که در حال ساخت آن است. چرا حتی اگر هیچ چیز مناسبی برای نشان دادن ما ندارید، تصمیم به ایجاد یک نمایش می کنید؟